ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍
-
ബോധസമുദ്രം (559)
അവിടെ ആകാശമൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ദിക്കുകളും, ‘താഴെ’, ‘മുകളില്‍’ എന്നിത്യാദി തരംതിരിവുകളും പഞ്ചഭൂതങ്ങളും സൃഷ്ടിജാലങ്ങളും ഒന്നും വാസ്തവത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉണ്ടായിരുന്നത് പരിമിതികളില്ലാത്ത ബോധസമുദ്രം മാത്രം.
Read More » -
പ്രളയാവസാനം (558)
സൃഷ്ടി എന്നറിയപ്പെടുന്ന എല്ലാമെല്ലാം ഇല്ലാതായിക്കഴിയുമ്പോഴും ബാക്കിയായി നിലനില്‍ക്കുന്ന ആ ‘ഒന്ന്‍’ മാത്രം നിലകൊണ്ടു. എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളും നശിച്ചതോടെ വീണ്ടും ആ ‘നിറവ്’ പ്രകടമായി. വാസ്തവത്തില്‍ ആ നിറവ്…
Read More » -
വിശ്വപ്രളയം (557)
സപ്തസമുദ്രങ്ങളിലെ ജലം മുഴുവനും ആ മേഘത്തിന്റെ മൂലയിലെ ചെറിയൊരംശം പോലും ആവുമായിരുന്നില്ല. സപ്തസമുദ്രങ്ങള്‍ ആകാശത്തോളം ഉയര്‍ന്നതുപോലെ കാണപ്പെട്ടു. പന്ത്രണ്ടു സൂര്യന്മാര്‍ ആ മേഘത്തിലെ ചുഴികളെന്നപോലെയും ചുറ്റുപാടും കാണുന്ന…
Read More » -
നിര്‍മലതയാണ് അഭികാമ്യം (556)
അതിനാല്‍ ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത് സത്വം – നിര്‍മലതയാണ് ഏറ്റവും അഭികാമ്യം എന്നാണ്. ചടുലതയും മാലിന്യവും നിറഞ്ഞ രജസ്സോ, അലസതയും ആന്ധ്യവും നിറഞ്ഞ തമസ്സോ അഭികാമ്യമല്ലതന്നെ. പ്രബുദ്ധരായ മാമുനിമാരുടെ…
Read More » -
വിശ്വപുരുഷന്‍ (555)
ധ്യാനാവസ്ഥയില്‍ ഇരിക്കുമ്പോള്‍ എങ്ങനെയാണോ നീ നിന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ നിവസിക്കുന്നത് അതുപോലെയാണ് വിശ്വപുരുഷന്റെ കാര്യവും. ഒരു കണ്ണാടിയിലെ പ്രതിബിംബമെന്നപോലെ എല്ലാ ദേഹങ്ങളിലും ജീവന്‍ പ്രതിഫലിക്കുന്നു. അതുപോലെ വിശ്വപുരുഷന്‍ വിശ്വമെന്ന…
Read More » -
അനന്താവബോധവും ലോകവും (554)
അനന്താവബോധവുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോള്‍ നാനാദിശകളിലേയ്ക്കും അനേകകോടി കാതങ്ങള്‍ വിസ്തൃതമാര്‍ന്ന ഈ ലോകം പരമാണുവില്‍ നിലകൊള്ളുന്നു. മൂന്നുലോകങ്ങളും ഒരു വൈക്കോല്‍ത്തുരുമ്പില്‍ അടങ്ങുന്നു. മഹത്തായ ഈ ലോകത്തെ ദേഹമാക്കി, അതിനെ…
Read More » -
സൃഷ്ടിയെന്ന അനുഭവം (553)
ബോധത്തിന്റെ അണുതത്വം പ്രസരിപ്പിക്കുന്ന പ്രകാശധോരണിതന്നെയാണ് സ്ഥൂലമായ വസ്തുക്കളായി മാറി ദേഹത്തെ ഉണ്ടാക്കുന്നത്. അതില്‍ അഞ്ചിന്ദ്രിയങ്ങളും സംജാതമാവുന്നു. ഇവയെപ്പറ്റിയെല്ലാം അവബോധിക്കുന്നത് ബുദ്ധി അല്ലെങ്കില്‍ മേധാശക്തിയാണ്. ചിന്തകളുടെ ആവീര്‍ഭാവത്തോടെ മനസ്സും…
Read More » -
അനുഭവമാകുന്ന ലോകമെന്ന സങ്കല്‍പ്പം (552)
ശുദ്ധബോധം തന്നെയായ മനസ്സ്. ഞാന്‍ 'ആകാശം' എന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍ ആകാശം ബോധത്തില്‍ നിന്നും വിഭിന്നമല്ലായെങ്കിലും അത് ആകാശത്തെ അനുഭവിക്കുന്നു. ശുദ്ധമായ ബോധം ‘അവസ്തു’വാണ്. നിശ്ശൂന്യമാണ്. ഭൌതീകമായ ഒരു…
Read More » -
വിശ്വത്തിന്റെ അവസാനം (551)
അഗ്നിനാളങ്ങള്‍ എല്ലാ ദിശകളിലേയ്ക്കും പടര്‍ന്നുപിടിച്ച് ആകാശംവരെയുള്ള എല്ലാറ്റിനേയും ഇല്ലാതെയാക്കി. ബ്രഹ്മാവ്‌ തന്റെ ലോകസാക്ഷാത്ക്കാരം പിന്‍വലിച്ചതിനാല്‍ അസുരന്മാര്‍ അവര്‍ക്ക് തോന്നിയതുപോലെ അഴിഞ്ഞാടാന്‍ തുടങ്ങി. ഇന്ദ്രാദികളായ ദേവന്മാരെ അസുരന്മാര്‍ തോല്‍പ്പിച്ചു.…
Read More » -
സാക്ഷിഭാവം (550)
മനസ്സ് പ്രശാന്തമായതിനാല്‍ ഛായാചിത്രംപോലെയായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ നില. ആ അപ്സരവനിതയുടെ ദേഹരൂപത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന മനോപാധികളാകുന്ന വാസനയും ധ്യാനത്തില്‍ അദ്ദേഹത്തിനൊപ്പം ചേര്‍ന്ന് ആകാശമായി. ഞാനും അവരോടൊപ്പം ധ്യാനത്തില്‍ ആമഗ്നനായി. അതോടെ…
Read More »