അജനും മാറ്റങ്ങള്‍ക്കു വിധേയമല്ലാത്തതായുമുള്ളവന്‍ (240)

മനസ്സെന്നാല്‍ ഒരു ചിന്ത മാത്രമാണ് (ജ്ഞാ.13-5, 6 -4)

ഉപാധികളില്ലാത്ത ബ്രഹ്മം ഉപാധികളോടു കൂടിയതായി കാണപ്പെടുന്നു (239)

അവ്യക്തമെന്നാല്‍ പ്രകൃതിതന്നെയാണ് (ജ്ഞാ.13-5,6 -3)

സ്വയം വിഷ്ണുവാകാത്ത ഒരുവന് വിഷ്ണുവില്‍ നിന്നും യാതൊരനുഗ്രഹവും ലഭ്യമല്ല (238)

ബുദ്ധി ജ്ഞാനത്തിന്‍റെ ഉറവിടമാണ് (ജ്ഞാ.13-5,6 -2)

ഭക്ത പ്രഹ്ലാദന്റെ കഥ (237)

ഞാനെന്നും എന്റേതെന്നും ഉള്ള കര്‍ത്തൃത്വഭോക്തൃത്വാഭിമാനം (ജ്ഞാ.13.5,6)

നാം അനന്താവബോധത്തിന്റെ നിതാന്തഭാസുരതയാണ് (236)

ക്ഷേത്രത്തിന്‍റെ പൂര്‍ണ്ണ ആധിപത്യം കാലത്തിനാണ് – കാലവാദികള്‍ (ജ്ഞാ.13.4-5)

സ്വാഭാവികമായി വന്നുചേരുന്ന കര്‍മ്മങ്ങളെ സഹജമായി ചെയ്യുക (235)

ശരീരമായ ക്ഷേത്രം സ്വാഭാവികമായ ഒരു പ്രതിഭാസമാണ് – പ്രകൃതിവാദികള്‍ (ജ്ഞാ.13.4-4)

ഇക്കാണുന്നതെല്ലാം അനന്താവബോധമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല (234)

സങ്കല്പമാണ് പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ മൂലം – ബുദ്ധിവാദികള്‍ (ജ്ഞാ.13.4-3)

നീയും ഞാനും ഈ ലോകവുമെല്ലാം ബോധമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല (233)

യഥാര്‍ത്ഥ ഉടമസ്ഥാവകാശം മൂലപ്രകൃതിക്കുള്ളതാണ് – സാംഖ്യമതം (ജ്ഞാ.13.4-2)

നിര്‍മമത പക്വമാവുമ്പോള്‍ ആത്മാന്വേഷണം താനേ ഉദിച്ചുയരും (232)

ജീവനാണ് ക്ഷേത്രത്തിന്‍റെ സമ്പൂര്‍ണ്ണ ഉടമസ്ഥന്‍ – ആചാരപ്രമാണവാദികള്‍ (ജ്ഞാ.13.4-1)

ആത്മാവിനെ തേടുകയും ആസക്തികളെ ഉപേക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുക (231)

ഈ ശരീരത്തെ ക്ഷേത്രമെന്നു വിളിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.13.1, 2, 3)

ബുദ്ധികൂര്‍മ്മതയോടെയുള്ള കര്‍മ്മംകൊണ്ട് മനസ്സിനെ കീഴടക്കാം (230)

ഭക്തിയോഗം അമൃതത്വം തരുന്ന സാധനാമാര്‍ഗ്ഗം (ജ്ഞാ.12.20)

വിചിത്രമായ കഥയിലെ മന്ത്രി (229)

ഞാന്‍ എന്‍റെ ഭക്തനെ ശിരസ്സില്‍ ധരിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.12.18, 19)

ബലിയുടെ കഥ (228)

ഭേദഭാവനകളെ വെടിഞ്ഞ ഭക്തന്‍ എനിക്ക് പ്രിയനാകുന്നു (ജ്ഞാ.12.17)

ആസക്തിയാണ്‌ എല്ലാ ദു:ഖങ്ങള്‍ക്കും കാരണം (227)

ഭക്തിയുടെ ആഴം അഗാധമാണ് (ജ്ഞാ.12.16)

മഹര്‍ഷിമാര്‍ മദ്ധ്യമാര്‍ഗ്ഗം അവലംബിക്കുന്നു (226)

ദ്വന്ദനിര്‍മുക്തരും ഭയാദ്വേഗരഹിതരും എന്നില്‍ വസിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.12.15)