ഭഗവദ്ഗീത ജ്ഞാനേശ്വരി ഭാഷ്യത്തില് നിന്ന്
അദ്ധ്യായം എട്ട് : അക്ഷരബ്രഹ്മയോഗം
ശ്ലോകം 8
അഭ്യാസയോഗയുക്തേന
ചേതസാ നാന്യഗാമിനാ
പരമം പുരുഷം ദിവ്യം
യാതി പാര്ത്ഥാനുചിന്തയന്
അല്ലയോ അര്ജുന, അഭ്യാസം കൊണ്ട് ആത്മാനുഭവം നേടിയതും തുടര്ന്നുള്ള യോഗാനുഭവം കൊണ്ട് അന്യവിഷയത്തില് പ്രവേശിക്കാതെയുമിരിക്കുന്ന മനസ്സുകൊണ്ട് പ്രകാരരൂപനായ പരമപുരുഷനെ ധ്യാനം ചെയ്യുന്നവന് ആ പരമപുരുഷനെ തന്നെ പ്രാപിക്കുന്നു.
യോഗാനുഷ്ഠാനം കൊണ്ടു നിന്റെ ചിത്തം ശുദ്ധവും ശക്തവുമാക്കിത്തീര്ക്കണം. ശരിയായ മാര്ഗ്ഗം സ്വീകരിച്ചാല് മുടന്തനുപോലും ഒരു മല കയറാന് കഴിയും. അതുപോലെ അഭ്യാസംകൊണ്ടു നിന്റെ മനസ്സ് പരബ്രഹ്മത്തില് കേന്ദ്രീകരിക്കുക. അപ്പോള് പിന്നെ നിന്റെ ശരീരം നിലനില്ക്കുകയോ നശിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നത് ഒരു പ്രശ്നമല്ല. വിവിധ ലക്ഷ്യങ്ങളുടെ പിന്നാലെ പാഞ്ഞു നടക്കുന്നമനസ്സ് ആത്മാവില് ഉറച്ചാല് ശരീരം നിലനില്ക്കുന്നുവെന്നോ നശിച്ചുവെന്നോ ആരാണ് ഓര്മ്മിക്കുക? ശബ്ദായമാനമായി കുലംകുത്തി പാഞ്ഞൊഴുകുന്ന സരിത്ത് സാഗരവുമായി സമ്മേളിച്ചു കഴിഞ്ഞാല് പിന്നെ അതു പുറപ്പെട്ടതിനു ശേഷം എന്തു സംഭവിച്ചുവെന്നറിയാന് തിരുച്ചുവരുമോ? ഒരിക്കലുമില്ല. നദിയും സമുദ്രവും ഒന്നായിത്തീരുന്നു. അതുപോലെ, മനസ്സ് ബ്രഹ്മവുമായി ഏകീകരിക്കുമ്പോള് ജനനനവും മരണവും അവസാനിക്കുന്നു. അതാണ് പരമാനന്ദം.