മനസ്സിനെ പ്രശാന്തമാക്കാനുള്ള ഉപായം (313)

മനസ്സാണ് ദുഃഖത്തിനു ബീജം (312)

സിദ്ധികള്‍ പ്രദര്‍ശിപ്പിക്കുന്നവര്‍ പൊതുവേ ആത്മജ്ഞാനം പ്രാപിച്ചിട്ടില്ലാത്തവരാണ് (311)

മുക്തിയെന്നത് ആത്മജ്ഞാനത്താല്‍ മാത്രം ലഭ്യമായതാണ് (310)

പരമശാന്തി ഉണര്‍ന്നാല്‍ ആസക്തികളെല്ലാം അകലുന്നു (309)

ജ്ഞാനത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തില്‍ ഇല്ലാതാവുന്ന അന്ധകാരം മാത്രമാണ് അവിദ്യ (308)

വീതഹവ്യമഹര്‍ഷിയുടെ ആശ്ചര്യജനകമായ ജീവിതം (307)

മൂന്നു കാലങ്ങളിലും ബ്രഹ്മം മാത്രമേ നിലനില്‍ക്കുന്നതായി ഉള്ളു (306)

ലോകമെന്ന മിഥ്യാപ്രകടനങ്ങളുടെ അവസാനം (305)

അനന്താവബോധത്തിന്റെ പ്രസ്ഫുരണങ്ങള്‍ (304)

ഇന്ദ്രിയങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് മനസ്സൊരു പന്തുപോലെ ആടിക്കളിക്കുന്നു (303)

ജ്ഞാനി സദാ സത്യാന്വേഷണനിരതനായിരിക്കണം (302)

‘ഞാന്‍’ എല്ലാറ്റിന്റെയും സത്തയാണ് (301)

ശരിയായ ദര്‍ശനം (300)

പ്രാണന്റെ ചലനത്താല്‍ മനസ്സുണ്ടാവുന്നു (299)

ജ്ഞാനോദയത്തില്‍ അവിദ്യയെന്ന അജ്ഞാനാന്ധകാരം അവസാനിക്കും (298)

സത്യത്തെ അറിഞ്ഞു സന്തോഷസന്താപങ്ങളെ ഉപേക്ഷിക്കൂ (297)

സത്യബോധമുണരുമ്പോള്‍ ആസക്തികളോ പ്രത്യാശകളോ ബാക്കിയില്ല (296)

ആത്മജ്ഞാനിയായ ഋഷി സ്വയം സംപ്രീതനാണ് (295)

‘ഞാനീ ശരീരമാണ്’ എന്ന ഭാവമാണ് അന്തമില്ലാത്ത ദു:ഖങ്ങളുടെ സ്രോതസ്സ് (294)

എല്ലാറ്റിന്റെയും സത്ത അനന്താവബോധം മാത്രം (293)

അനന്തത അജ്ഞാനത്തിന്റെ വസ്ത്രമണിഞ്ഞു വരുന്നതാണ് ജീവന്‍ (292)

ദേഹബോധംതന്നെ അതീന്ദ്രിയമായിരിക്കുന്ന പരമാവസ്ഥ (291)

ആത്മവിദ്യയുടെ നിറവ് (290)

ആത്മജ്ഞാനത്തില്‍ ദൃഢീകരിച്ചവന്‍ ഇവിടെവച്ച് തന്നെ മുക്തനാണ് (289)

ഉപാധികളാണ് എല്ലാ ദു:ഖങ്ങള്‍ക്കും ഹേതു (288)

മനസ്സ് ഉപാധികള്‍ക്ക് വശംവദമാവുമ്പോള്‍ അത് ബന്ധനം (287)

ജ്ഞാനത്തിനെ നശിപ്പിക്കുന്നത് ആസക്തിയാണ് (286)

ശുദ്ധമായ മനസ്സാണ് സംസാരസാഗരം തരണം ചെയ്യുവാനാവശ്യം (285)

ശാശ്വതമായ സംതൃപ്തിയുടെ തലമാണ് സമാധി (284)