ദുര്‍ഗ്ഗുണങ്ങളുടെ ഉടമകളായവരുമായുള്ള സഹവാസം വര്‍ജ്ജിക്കണം(16-20)

ആസുരര്‍ വീണ്ടും ആസുരയോനികളിലേക്കുതന്നെ എത്തുന്നു(16-19)

ആസുരര്‍ എന്നെ ദ്വേഷിച്ച് ജീവിതം നയിക്കുന്നു (16-17, 18)

ആസുരര്‍ സ്വവാസനാനിര്‍മ്മിതമായ നരകത്തില്‍ പതിക്കുന്നു ‍(16-16)

അജ്ഞാനംകൊണ്ട് ആസുരര്‍ സുഖത്തെ ചിന്തിക്കുന്നു (16-13,14,15)

ആസുരരെപ്പോഴും സുഖത്തെക്കുറിച്ച് ഉത്കണ്ഠിതരാണ് (16-11-12)

ആസുരര്‍ അവിവേകം ഹേതുവായി അസദ്‍വൃത്തരാകുന്നു (16-10)

പാപത്തിന്‍റെ ചലിക്കുന്ന ദുഷ്കീര്‍ത്തിസ്തംഭങ്ങള്‍ (16-9)

ജഗത്ത് സത്യമായ ഒരു വസ്തുസ്വരൂപത്തോടു കൂടിയതല്ല- ആസുരീമതം (16-8)

പ്രവൃത്തിയും നിവൃത്തിയും ആസുരീവര്‍ഗ്ഗത്തിനറിവില്ല (16-7)

ദേഹത്തോടൊപ്പം ആസുരീകതയും വളരുന്നു (16-6)

ദൈവീസമ്പത്ത് മോക്ഷവും ആസുരീസമ്പത്ത് ബന്ധവും ഉണ്ടാക്കുന്നു (16-5)

ചെയ്ത സല്‍ക്കര്‍മ്മങ്ങളുടെ പ്രചുരമായ പ്രചരണം അധര്‍മ്മം (16-4)

ഗീത, ഇരുപത്താറ് ഗുണങ്ങളുടെ ദൈവീസമ്പദ്ദീപം (16-3)

ഫലേച്ഛ ഉപേക്ഷിച്ചുള്ള പ്രവൃത്തിയാണ് ത്യാഗം (16-2)

ദേഹേന്ദ്രിയപ്രാണാദികളെ തപിപ്പിക്കുന്നതാണ് തപസ്സ് (16-1)

ദൈവാസുരസമ്പദ്വിഭാഗയോഗം (16)

ഗീത വിജ്ഞാനപീയൂഷം നിറഞ്ഞ ഗംഗയാണ് (15-20)

സ്വയം പ്രകാശിതമായ ഞാന്‍ ഏകമാണ് (15-18, 19)

ഉത്തമ പുരുഷന്‍ – വ്യാപനത്തെ അതിജീവിക്കുന്ന വ്യാപ്തി (15-17)

ജാഗ്രതയും സ്വപ്നവും ബീജഫലഭാവാവസ്ഥ 15-16(1)

ക്ഷരപുരുഷന്‍ , ഉപാധിയോടുകൂടിയ ചൈതന്യസ്വരൂപം (15-16)

ആത്മസ്വരൂപസ്ഥിതിയില്‍ ശുദ്ധാവസ്ഥ ശേഷിക്കുന്നു ( 15- 15)

ആഹാരവും ജഠരാഗ്നിയും ഞാന്‍ തന്നെ (15-14)

എല്ലാ പൃഥ്വീഗുണധര്‍മ്മവും എന്‍റേതാണ് (15-12, 13)

ആത്മസത്ത വികാരരഹിതമാണ് (15-10-11)

ജീവാത്മാവ് ഇന്ദ്രിയങ്ങളില്‍ക്കൂടി വിഷയങ്ങളെ ഭുജിക്കുന്നു (15-9)

ജീവാത്മാവ് ഇന്ദ്രിയവാസനകളെ കൂടെക്കൂട്ടുന്നു (15-8)

ഞാന്‍ ശരീരമാണെന്ന ചിന്ത ആത്മജ്ഞാനത്തെ വിഭിന്നമാക്കുന്നു (15-7)

എന്നെ പ്രാപിക്കുന്നവര്‍ ഭിന്നാഭിന്നരാകുന്നു (15-6)