സത്യബുദ്ധികള്‍ നാശമില്ലാത്ത സ്ഥാനത്തെ പ്രാപിക്കുന്നു (15-5)

ആത്മസ്വരൂപതത്ത്വത്തെ നിന്നില്‍ത്തന്നെ നീ കണ്ടെത്തണം (15-4)

പ്രപഞ്ചവ്യവഹാരം എന്നത് മായയാണ് (15-3)

നരദേഹം കര്‍മ്മങ്ങളാകുന്ന ശാഖകള്‍ക്കു വേരായിരിക്കുന്നു (15-2)

അശ്വത്ഥവൃക്ഷം എന്ന സംസാരവൃക്ഷം (15-1)

പുരുഷോത്തമയോഗം (15)

പരമസ്ഥാനമായ ഈ ബ്രഹ്മം ഞാനാകുന്നു (14-27)

ഈ പ്രപഞ്ചം ഞാനാണെന്നു മനസ്സിലാക്കുക (14-26)

സൂര്യന്‍ പകലിനെപ്പറ്റി മാത്രമേ അറിയുന്നുള്ളൂ (14-25)

പരമാത്മാവുമായി ഐക്യം പ്രാപിച്ചവന്‍ സമചിത്തതനായിത്തീരുന്നു (14-24)

വിവേകജ്ഞാനത്തോടെ സ്ഥിരചിത്തനായവന്‍ ഗുണാതീതന്‍ (14-21, 22, 23)

ഗുണാതീതന്‍ ജനനമരണജരാദുഃഖങ്ങളില്‍ നിന്ന് മോചിതന്‍ (14-20)

ജീവാത്മാവ് കേവലസാക്ഷിയായി നില്‍ക്കുന്നു (14-19)

ത്രിഗുണങ്ങളുടെ ഗതിഭേദങ്ങള്‍ ഗുണവൃത്തിയില്‍ നിന്നുണ്ടാകുന്നു (14-18)

ജനനത്തിന്‍റെ ഹേതു സത്ത്വഗുണമാണ് (14-16, 17)

സത്ത്വഗുണിയുടെ സത്ത്വശുദ്ധി ജ്ഞാനബുദ്ധിയെ വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നു 14-11, 12, 13, 14, 15

രജോഗുണത്തില്‍ ജീവാത്മാവിന് കര്‍മ്മത്തോടാണ് പ്രിയം 14-9,10

തമോഗുണം അജ്ഞാനത്തില്‍ നിന്നുണ്ടാകുന്നു (14.8)

രജോഗുണം രാഗസ്വരൂപമാണ് (14.7)

സത്ത്വഗുണം മനോധര്‍മ്മങ്ങളെ ക്ഷേത്രജ്ഞനില്‍ ലയിപ്പിക്കുന്നു (14.6)

മനസ്സിന്‍റെ അവസ്ഥാഭേദങ്ങളാണ് ഗുണങ്ങള്‍ (14.5)

ഈ വിചിത്ര വിശ്വത്തെ നീ ഏകമായി ദര്‍ശിക്കണം (14.4)

അത്മാവിനെപ്പറ്റിയല്ലാത്തതായുള്ള ജ്ഞാനമെല്ലാം അജ്ഞാനമാണ് (14.3)

ജ്ഞാനി ജനനമരണാതീതസ്വരൂപത്തില്‍ ലയിക്കുന്നു (14.2)

ഉത്തമജ്ഞാനം ഉദിക്കുമ്പോള്‍ മറ്റെല്ലാം അന്തര്‍ദ്ധാനം ചെയ്യുന്നു (14.1)

ഗുണത്രയവിഭാഗയോഗം

പ്രകൃതിപുരുഷ വ്യത്യാസം അറിയുന്നവര്‍ പരമപദത്തെ പ്രാപിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.13-34)

ആത്മാവ് എല്ലാ ശരീരത്തേയും പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.13-33)

ആത്മാവ് ഒരിക്കലും മലിനപ്പെടുന്നില്ല (ജ്ഞാ.13-32)

ആത്മാവ് സ്വയംസിദ്ധവും അനാദിയുമാണ് (ജ്ഞാ.13-31)