ക്ഷേത്രത്തിന്‍റെ പൂര്‍ണ്ണ ആധിപത്യം കാലത്തിനാണ് – കാലവാദികള്‍ (ജ്ഞാ.13.4-5)

ശരീരമായ ക്ഷേത്രം സ്വാഭാവികമായ ഒരു പ്രതിഭാസമാണ് – പ്രകൃതിവാദികള്‍ (ജ്ഞാ.13.4-4)

സങ്കല്പമാണ് പ്രപഞ്ചത്തിന്‍റെ മൂലം – ബുദ്ധിവാദികള്‍ (ജ്ഞാ.13.4-3)

യഥാര്‍ത്ഥ ഉടമസ്ഥാവകാശം മൂലപ്രകൃതിക്കുള്ളതാണ് – സാംഖ്യമതം (ജ്ഞാ.13.4-2)

ജീവനാണ് ക്ഷേത്രത്തിന്‍റെ സമ്പൂര്‍ണ്ണ ഉടമസ്ഥന്‍ – ആചാരപ്രമാണവാദികള്‍ (ജ്ഞാ.13.4-1)

ഈ ശരീരത്തെ ക്ഷേത്രമെന്നു വിളിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.13.1, 2, 3)

ഭക്തിയോഗം അമൃതത്വം തരുന്ന സാധനാമാര്‍ഗ്ഗം (ജ്ഞാ.12.20)

ഞാന്‍ എന്‍റെ ഭക്തനെ ശിരസ്സില്‍ ധരിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.12.18, 19)

ഭേദഭാവനകളെ വെടിഞ്ഞ ഭക്തന്‍ എനിക്ക് പ്രിയനാകുന്നു (ജ്ഞാ.12.17)

ഭക്തിയുടെ ആഴം അഗാധമാണ് (ജ്ഞാ.12.16)

ദ്വന്ദനിര്‍മുക്തരും ഭയാദ്വേഗരഹിതരും എന്നില്‍ വസിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.12.15)

കര്‍മ്മഫലത്യാഗികള്‍ ഭൂതദയയുടെ സ്രോതസ് (ജ്ഞാ.12.12, 13, 14)

കര്‍മ്മഫലങ്ങള്‍ ത്യജിച്ച് പരമമായശാന്തി നേടുക (ജ്ഞാ.12.11)

കര്‍മ്മങ്ങളില്‍ ‘ഇതു ഞാനാണ് ചെയ്യുന്നത്’ എന്നഭിമാനിക്കാതിരിക്കുക (ജ്ഞാ.12.10)

എന്നില്‍ മനസ്സുറപ്പിക്കാനായി അഭ്യാസയോഗം ശീലിക്കൂ (ജ്ഞാ.12.9)

മനസ്സുംബുദ്ധിയും മറയുമ്പോള്‍ അഹങ്കാരം നശിക്കും (ജ്ഞാ.12.8)

ഏകനിഷ്ഠഭക്തിയോടെ എന്നെ മാത്രം സേവിക്കുക (12-6,7)

ദേഹബുദ്ധി നിലനിന്നാല്‍ ബ്രഹ്മത്തെ പ്രാപിക്കാന്‍ പ്രയാസമാണ്‌ (ജ്ഞാ.12.5)

നിര്‍ഗുണ ബ്രഹ്മോപാസകര്‍ ബ്രഹ്മമായ എന്നെത്തന്നെ പ്രാപിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.12.3, 4)

ഉത്തമയോഗികള്‍ പരമശ്രദ്ധയോടുകൂടി എന്നെ ഉപാസിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.12.2)

അങ്ങ് വ്യക്തവും അവ്യക്തവുമായ രൂപങ്ങളില്‍ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു (ജ്ഞാ.12.1)

ഭക്തിയോഗം (ജ്ഞാ.12)

ഞാന്‍ , എന്‍റേത് , എന്ന ഭാവമില്ലാത്തവന്‍ എന്നെ പ്രാപിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.11.55)

വിശ്വരൂപനായ എന്നെ കാണാന്‍ ഏകാന്ത ഭക്തികൊണ്ട് സാധിക്കുന്നതാണ് (ജ്ഞാ.11.54)

വിശ്വരൂപ ദര്‍ശന മാഹാത്മ്യം (ജ്ഞാ.11.52, 53)

സ്വസ്ഥചിത്തനും യഥാര്‍ത്ഥ സ്വഭാവത്തെ പ്രാപിച്ചവനും (ജ്ഞാ.11.51)

വിശ്വരൂപത്തില്‍ നിന്ന് ഒരു മര്‍ത്യരൂപത്തിലേക്ക് (ജ്ഞാ.11.50)

വസ്തുവിനെ വിട്ടിട്ട് നിഴലിനെയാണ് നീ കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്നത് (ജ്ഞാ.11.49)

വിശ്വരൂപദര്‍ശനമാകുന്ന ഉത്കൃഷ്ടനിധി (ജ്ഞാ.11.48)

എന്‍റെ ആത്മരഹസ്യത്തിന്‍റെ പരമമായ ദാനം നിനക്കുമാത്രം( ജ്ഞാ.11.47)