നാനാവിധത്തിലുള്ള രൂപങ്ങള്‍ ഒരേ ഒരു ബ്രഹ്മത്തില്‍ നിന്നും (ജ്ഞാ.13-30)

ആത്മാവ് നിഷ്ക്രിയമാണെന്നറിയുന്നവന്‍ പരമാത്മാവിനെ ദര്‍ശിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.13-29)

ഏകമായ പരമാത്മാവ് എല്ലായിടത്തും വസിക്കുന്നു (ജ്ഞാ.13-28)

എല്ലാറ്റിലും പരമാത്മാവിനെ കാണുന്നവന്‍ ജ്ഞാനി (ജ്ഞാ.13-27)

സൃഷ്ടിജാലങ്ങള്‍ പ്രകൃതിപുരുഷയോഗത്തിലൂടെ (ജ്ഞാ.13-26)

ബോധസ്വരൂപമായ പരമാത്മാവിലേക്ക് (ജ്ഞാ.13-24, 25)

പുരുഷനേയും പ്രകൃതിയേയും അറിയുന്നവന് പുനര്‍ജന്മമില്ല (ജ്ഞാ.13-23)

എല്ലാ ശരീരത്തിലും വസിക്കുന്ന പരമപുരുഷന്‍ (ജ്ഞാ.13-22)

ജനനമരണങ്ങളുണ്ടെന്നുള്ള സങ്കല്പം (ജ്ഞാ.13-21)

കാരണവും കാര്യവും കര്‍തൃത്വവും പ്രകൃതിതന്നെ (ജ്ഞാ.13-20)

പ്രകൃതിയാണ് എല്ലാ ക്രിയകളുടെയും ഉറവിടം (ജ്ഞാ.13-18, 19)

അറിയുന്നവനും അറിയപ്പെടേണ്ടവനും അവന്‍ തന്നെ (ജ്ഞാ.13-17)

മഹാശൂന്യം (ജ്ഞാ.13-16)

ബ്രഹ്മം എല്ലായിടത്തും പരിപൂര്‍ണ്ണമാണ് (ജ്ഞാ.13-15)

പരബ്രഹ്മത്തിന് വികാരഭേദങ്ങളില്ല (ജ്ഞാ.13-14)

അദ്വൈതത്തെ വിവരിക്കാന്‍ ദ്വൈതത്തിന്‍റെ ഭാഷ (ജ്ഞാ.13-13)

പരബ്രഹ്മമാണ് ജ്ഞാനത്തിന്‍റെ ലക്ഷ്യം (ജ്ഞാ.13-12)

ജ്ഞാനത്തിനെതിരായിട്ടുള്ളതെല്ലാം അജ്ഞാനം (ജ്ഞാ.13-11-1)

പരം പൊരുളിനെ അറിയുക (ജ്ഞാ.13-11)

ജ്ഞാനമൂര്‍ത്തി പരമാത്മാവില്‍ സര്‍വ്വത്ര മുഴുകുന്നു (ജ്ഞാ.13-10)

ജ്ഞാനനിഷ്ഠന് ഒന്നിലും എന്റേതെന്ന ഭാവമുണ്ടാകില്ല (ജ്ഞാ.13-9)

വൈരാഗിയായ ജ്ഞാനി ബ്രഹ്മാനന്ദാനുഭവത്തിന് പാത്രമാകുന്നു (ജ്ഞാ.13-8)

ജ്ഞാനസാധനകളാല്‍ പരിശുദ്ധര്‍ (ജ്ഞാ.13-7)

സര്‍വ്വസാക്ഷിഭൂതമായ ചൈതന്യം (ജ്ഞാ.13-5, 6 – 6)

മനസ്സിന്‍റെ സ്ഥിരതയും ചഞ്ചലത്വവുമാണ് സുഖദുഃഖങ്ങള്‍ക്ക് കാരണം (ജ്ഞാ.13-5, 6 -5)

ഇശ്ചയും ദ്വേഷവും (ജ്ഞാ.13-5,6 -5)

മനസ്സെന്നാല്‍ ഒരു ചിന്ത മാത്രമാണ് (ജ്ഞാ.13-5, 6 -4)

അവ്യക്തമെന്നാല്‍ പ്രകൃതിതന്നെയാണ് (ജ്ഞാ.13-5,6 -3)

ബുദ്ധി ജ്ഞാനത്തിന്‍റെ ഉറവിടമാണ് (ജ്ഞാ.13-5,6 -2)

ഞാനെന്നും എന്റേതെന്നും ഉള്ള കര്‍ത്തൃത്വഭോക്തൃത്വാഭിമാനം (ജ്ഞാ.13.5,6)