ഉപാധികളാണ് എല്ലാ ദു:ഖങ്ങള്‍ക്കും ഹേതു (288)

വിചാരണ തന്‍റെ സത്യത്തെ നേരിട്ടാരായുന്നതാണ് (323)

സൂര്യന്‍ പകലിനെപ്പറ്റി മാത്രമേ അറിയുന്നുള്ളൂ (14-25)

മനസ്സ് ഉപാധികള്‍ക്ക് വശംവദമാവുമ്പോള്‍ അത് ബന്ധനം (287)

വിചാരമറ്റ നിത്യാത്മ സ്വരൂപം (322)

പരമാത്മാവുമായി ഐക്യം പ്രാപിച്ചവന്‍ സമചിത്തതനായിത്തീരുന്നു (14-24)

ജ്ഞാനത്തിനെ നശിപ്പിക്കുന്നത് ആസക്തിയാണ് (286)

കാമവികാരത്തെ ഒഴിക്കുന്നതെങ്ങനെ (321)

വിവേകജ്ഞാനത്തോടെ സ്ഥിരചിത്തനായവന്‍ ഗുണാതീതന്‍ (14-21, 22, 23)

ശുദ്ധമായ മനസ്സാണ് സംസാരസാഗരം തരണം ചെയ്യുവാനാവശ്യം (285)

അവനവനെതന്നെ സാക്ഷാത്‌ക്കരിച്ചാലെ സാക്ഷാത്കാരമാവുന്നുള്ളൂ (320)

ഗുണാതീതന്‍ ജനനമരണജരാദുഃഖങ്ങളില്‍ നിന്ന് മോചിതന്‍ (14-20)

ശാശ്വതമായ സംതൃപ്തിയുടെ തലമാണ് സമാധി (284)

തമിഴ് ശാസ്ത്രങ്ങളില്‍ മുപ്പാഴ് ( മൂന്നു ശൂന്യങ്ങള്‍ ) (319)

ജീവാത്മാവ് കേവലസാക്ഷിയായി നില്‍ക്കുന്നു (14-19)

എങ്ങിനെയാണ് പൂര്‍ണ്ണമായ അക്ഷോഭ്യതയും സമതാഭാവവും കൈവരിക? (283)

ജീവന്മാര്‍ നിജപ്രകൃതിയില്‍ ഉപാധി രഹിതനാണ് (318)

ത്രിഗുണങ്ങളുടെ ഗതിഭേദങ്ങള്‍ ഗുണവൃത്തിയില്‍ നിന്നുണ്ടാകുന്നു (14-18)

അനന്താവബോധം ഭാവാഭാവങ്ങള്‍ക്കതീതമാണ് (282)

വിചാരമില്ലെന്നിടത്ത് ശരീരം പ്രതീതമാവുകയില്ല (317)

ജനനത്തിന്‍റെ ഹേതു സത്ത്വഗുണമാണ് (14-16, 17)

ഉന്നതമായ ഒരു സമതാ ദര്‍ശനമുണ്ടാവുമ്പോള്‍ മനസ്സ്‌ എല്ലാം ഉപേക്ഷിക്കുന്നു (281)

ചില സ്മരണകള്‍ (316)

സത്ത്വഗുണിയുടെ സത്ത്വശുദ്ധി ജ്ഞാനബുദ്ധിയെ വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കുന്നു 14-11, 12, 13, 14, 15

ഭിന്നരൂപങ്ങള്‍ അജ്ഞാനിയുടെ സംതൃപ്തിക്കായിമാത്രം ഉണ്ടായതാണ് (280)

അദ്വൈത വസ്തു നീയാണ് (315)

രജോഗുണത്തില്‍ ജീവാത്മാവിന് കര്‍മ്മത്തോടാണ് പ്രിയം 14-9,10

അജ്ഞാനി മിഥ്യയെ തിരിച്ചറിയുന്നില്ല (279)

സുഖാനുഭാവത്തെ മറയ്ക്കുന്ന വിചാരങ്ങളെ ഒഴിവാക്കുക (314)

തമോഗുണം അജ്ഞാനത്തില്‍ നിന്നുണ്ടാകുന്നു (14.8)