പ്രകൃതിയാണ് എല്ലാ ക്രിയകളുടെയും ഉറവിടം (ജ്ഞാ.13-18, 19)

ജനന മരണങ്ങള്‍ ദേഹത്തിനു മാത്രമാണ് (255)

അറിയുന്നവനും അറിയപ്പെടേണ്ടവനും അവന്‍ തന്നെ (ജ്ഞാ.13-17)

സത്യബോധത്തോടെ കഴിയുന്നവര്‍ക്ക് മാത്രമേ ജീവിതം പറഞ്ഞിട്ടുള്ളു (254)

മഹാശൂന്യം (ജ്ഞാ.13-16)

പ്രഹ്ലാദന്റെ അനന്തകാല മനനം (253)

ബ്രഹ്മം എല്ലായിടത്തും പരിപൂര്‍ണ്ണമാണ് (ജ്ഞാ.13-15)

ആത്മാവ്‌ അഹംകാരമസ്തമിച്ച അവിച്ഛിന്നസ്വരൂപമാണ് (252)

പരബ്രഹ്മത്തിന് വികാരഭേദങ്ങളില്ല (ജ്ഞാ.13-14)

എണ്ണമില്ലാത്ത സൃഷ്ടികള്‍ ഉണ്ടായത് ആത്മാവില്‍ നിന്നാണ് (251)

അദ്വൈതത്തെ വിവരിക്കാന്‍ ദ്വൈതത്തിന്‍റെ ഭാഷ (ജ്ഞാ.13-13)

അഹംകാരരഹിതവും അനന്തവും രൂപരഹിതവുമാണു ആത്മാവ് (250)

പരബ്രഹ്മമാണ് ജ്ഞാനത്തിന്‍റെ ലക്ഷ്യം (ജ്ഞാ.13-12)

ആത്മജ്ഞാനമുണ്ടായാല്‍പ്പിന്നെ മറ്റെന്തിനെയാണ് ആഗ്രഹിക്കുക? (249)

ജ്ഞാനത്തിനെതിരായിട്ടുള്ളതെല്ലാം അജ്ഞാനം (ജ്ഞാ.13-11-1)

ആത്മസ്വരൂപനായ ഭഗവാനെ ദര്‍ശിക്കാന്‍ (248)

പരം പൊരുളിനെ അറിയുക (ജ്ഞാ.13-11)

ഈ ലോകത്തിന്റെ അസ്തിത്വം തന്നെ ആത്മാവിലാണ് (247)

ജ്ഞാനമൂര്‍ത്തി പരമാത്മാവില്‍ സര്‍വ്വത്ര മുഴുകുന്നു (ജ്ഞാ.13-10)

ലോകത്തിലെന്തെല്ലാമുണ്ടോ അതെല്ലാം ഏകമായ ആത്മാവ് മാത്രം (246)

ജ്ഞാനനിഷ്ഠന് ഒന്നിലും എന്റേതെന്ന ഭാവമുണ്ടാകില്ല (ജ്ഞാ.13-9)

അവിദ്യ ആത്മാവിനു ബന്ധനമാകുന്നില്ല (245)

വൈരാഗിയായ ജ്ഞാനി ബ്രഹ്മാനന്ദാനുഭവത്തിന് പാത്രമാകുന്നു (ജ്ഞാ.13-8)

അനന്താവബോധം പ്രപഞ്ചത്തിലെ എല്ലാറ്റിനെയും പ്രകാശമാനമാക്കുന്നു (244)

ജ്ഞാനസാധനകളാല്‍ പരിശുദ്ധര്‍ (ജ്ഞാ.13-7)

അസ്തിത്വമുള്ള എല്ലാറ്റിന്റെയും ഉണ്മ ഞാനാണ് എന്നറിയുക (243)

സര്‍വ്വസാക്ഷിഭൂതമായ ചൈതന്യം (ജ്ഞാ.13-5, 6 – 6)

ആത്മാവ് മൂന്നു ലോകങ്ങളിലും അവിച്ഛിന്നമായി സ്വയം നിറഞ്ഞു വിളങ്ങുന്നു (242)

മനസ്സിന്‍റെ സ്ഥിരതയും ചഞ്ചലത്വവുമാണ് സുഖദുഃഖങ്ങള്‍ക്ക് കാരണം (ജ്ഞാ.13-5, 6 -5)

ചിന്തകള്‍ക്കതീതമായ പ്രശാന്തിയാണ് ‘ഞാന്‍’ (241)